Na zakończenie tego modułu będziesz:

Miał wiedzę o rządowych mechanizmam wsparcia kryzysowego
Potrafił wskazać mechanizm pomocowy adekwatny dla Twojego przedsiębiorstwa
Skorzystać skutecznie z wybranego mechanizmu pomocy
 

Pomoc państwowa jest dostępna tylko jeśli wiesz:

Czy potrafisz ocenić status swojego przedsiębiorstwa?

	Czy znasz status swojego przedsiębiorstwa?
	Czy Twoje przedsiębiorstwo należy do sektora Małych i Średnich przedsiębiorstw czy do mikroprzedsiębiorstw?
	Correct determination of the amount of co-financing (based on the SME status of the enterprise) is an important formal condition and has an impact on the possibility of receiving a subsidy.

Pojęcie przedsiębiorstwa 

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że na potrzeby unijnych reguł konkurencji przedsiębiorcą jest każdy podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą niezależnie od swojej formy prawnej i sposobu finansowania oraz że wszystkie podmioty, które są kontrolowane (prawnie lub de facto) przez ten sam podmiot, powinny być traktowane jako jeden przedsiębiorca. 

Na wielkość przedsiębiorstwa ma wpływ nie tylko liczba zatrudnionych, ale także roczny obrót czy roczny bilans przedsiębiorstwa oraz powiązania z innymi podmiotami (osobowymi, kapitałowymi, organizacyjnymi, gospodarczymi).

Kumulacja pomocy

Przed złożeniem wniosku o pomoc publiczną przedsiębiorca powinien się zapoznać z ogólnymi zasadami akumulacji pomocy, ponieważ Tymczasowe Ramy określają jej maksymalne wartości, jakie przedsiębiorstwo może wykorzystać w ramach poszczególnych działów (rodzaje pomocy).

Warunki, które muszą być spełnione, aby skorzystać ze wsparcia różnią się w zależności od kraju – podstawową przesłanką jest jednak zazwyczaj konieczność zawieszenia działalności lub jej znacznego ograniczenia (co mierzone jest zwykle spadkiem obrotów o określony odsetek). Konstrukcja programów dotacji różni się w niektórych krajach; programy mają raczej charakter horyzontalny i m.in. rząd włoski oferuje wsparcie dotacyjne dedykowane podmiotom z wybranych sektorów.

W celu przeciwdziałania skutkom COVID-19 zastosowano bardzo szeroki wachlarz rozwiązań z zakresu polityki podatkowej. Na przykład możemy wskazać:

• czasowe zwolnienia z obowiązku regulowania niektórych zobowiązań podatkowych, obniżenie stawek podatkowych;
• przesunięcie wszystkich możliwych zapadalności zobowiązań;
• przyspieszenie zwrotu nadpłaconych podatków; 
• elastyczność - wiele krajów zaoferowało podatnikom szeroką swobodę wyboru sposobu i terminu rozliczenia

Do jednych z najbardziej popularnych rozwiązań należą instrumenty wspierające rynek pracy, które pomagają utrzymać zatrudnienie lub subsydiują płace. Popularne są rozwiązania, w ramach których rządy finansują część wynagrodzenia osób pracujących w niepełnym wymiarze czasu pracy albo rekompensują koszty pracownicze ponoszone w związku ze zwolnieniami lekarskimi (przykładem może być niemiecki Kurzarbeit, brytyjski Coronavirus Job Retention Scheme, podobne rozwiązania mają m.in. Słowacja, Włochy, Szwecja). Niektóre państwa bazują w tym zakresie na programach istniejących już wcześniej (Hiszpania rozbudowała program ERTE, Włochy bazują na funduszu Cassa Integrazione, w Szwecji wydłużono okres subsydiowania kosztów pracy w ramach programów Instegsjobb oraz Nystartsjobb). Środki pomocowe tego rodzaju na ogół bezpośrednio wspierają przedsiębiorców ale ich ostatecznym beneficjentem są oczywiście pracownicy. Państwo zwykle rekompensuje jedynie część wynagrodzenia przez określony okres i do ustalonej kwoty. 

Źródło: https://www.bgk.pl/files/public/Pliki/Analizy_ekonomiczne/raport_BGK_narzedzia_pomocowe_COVID_styczen2021.pdf

Tarcze antykryzysowe obejmowały zmiany z różnych obszarów systemu gospodarczego
Tarcze antykryzysowe obejmowały bezpośrednią pomoc publiczną, a także szereg rozwiązań pośrednich (np. ulgi podatkowe).
Tarcze antykryzysowe zawierały szczegółowe zmiany w różnych dziedzinach prawa
Tarcze antykryzysowe podlegały częstym zmianom i wymagały dostosowania do szybko zmieniającej się rzeczywistości